Εισήγηση του π. Αντιπροέδρου της ΕΣΗΑ Δημήτρη Ι. Τσαλαπάτη στην ΓΣ του ΕΔΟΕΑΠ.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΜΜΑΧΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Μαζί με την ζωή μας

οφείλουμε να υπερασπιστούμε

και το δικαίωμα στην Ενημέρωση

Εισήγηση του π. Αντιπροέδρου της ΕΣΗΑ Δημήτρη Ι. Τσαλαπάτη στην ΓΣ του ΕΔΟΕΑΠ.

 Η   σημερινή συνέλευση πραγματοποιείται σε  μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή.

 Μόλις έχει κάτσει η σκόνη από το αποτέλεσμα της τριπλής κάλπης

και όλοι δίνουν ερμηνείες, επικαλούνται δικαιολογίες ή επιχειρήματα και αναζητούν πολιτικούς προορισμούς για την επόμενη μέρα.

  Αυτό βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός από τον βραχνά των μνημονίων, ούτε  του γκαουλάιτερ που έχει εγκατασταθεί  και κάνει κουμάντο  στο αρμόδιο υπουργείο.

Αλλά η ασφάλιση μας και η ζωή μας δεν κινδυνεύουν μόνο από αυτό. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται μάλλον εντός των τειχών.

   Ανεξαρτήτως των προβλημάτων που επιδεινώθηκαν με το καταστροφικό PSI και την εξαφάνιση των αποθεματικών υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες και ερωτηματικά στα οποία δεν είναι δυνατόν να απαντήσουν λογιστικοί έλεγχοι και προσεγγίσεις.

Παρά μόνο διαχειριστική και οικονομική διερεύνηση για την σκοπιμότητα των χειρισμών των αποφάσεων  και των δαπανών σε συμβάσεις, κτίρια, χρηματοπιστωτικά ζητήματα.

  Το  κυρίως πρόβλημα του ΕΔΟΕΑΠ που απειλεί την υπόσταση του ήταν και παραμένει πρόβλημα εσόδων.

  Οι  εύκολες λύσεις «πονάει δόντι - κόβει κεφάλι» δεν αντέχουν σε κριτική.

  Τρία χρόνια μετά  επιστρέφουμε  και πάλι στο «Τιτάνια, Δυστυχώς εδώ που είχαμε μείνει. Κάποιοι όμως θέλουν τώρα να κλειδώσουν το κεφάλαιο τους από τον φόβο των ευθυνών  που δεν παραγράφονται, ενώ κάποιοι που άλλοι έχουν στεγνά την αντίληψη των αγορών.

Χωρίς να λείπουν βέβαια συνδικαλιστικές ή και προσωπικές στρατηγικές Καθώς και απόπειρα ισορροπιών που όμως  συχνά υποκύπτουν σε περιστασιακές πλειοψηφίες.

 Το αποτέλεσμα το ζούμε όλοι: κομμένες παροχές, κλίμα ανασφάλειας, πρόνοια που είναι παρελθόν και με το ζόρι επικούρηση. Εύκολες αποφάσεις για αγορά χρόνου.

Αυτά είναι τα δεδομένα. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να μας απασχολήσει η επόμενη μέρα.

Η υπόσταση του ΕΔΟΕΑΠ είναι συνυφασμένη με την  μισθωτή εργασία  και το  αγγελιόσημο.

  Κατάργηση του αγγελιοσήμου αλλά και της μισθωτής εργασίας σημαίνει  λουκέτο.

  Αυτό πρέπει να είναι καθαρό. Και να το 'χουν υπόψη τους και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ.     Επειδή και τα δύο είναι πακέτο. Όχι μόνο για την ζωή και την ασφάλιση μας αλλά και για την δημοσιογραφική αυτονομία που οφείλουμε  να υπερασπιζόμαστε Και να διεκδικούμε.

 Σχετικά με το Αγγελιόσημο τώρα που αποτελεί για τον κλάδο μας οιονεί εργοδοτική εισφορά.

Είναι γεγονός ότι οι κοινωνικοί πόροι από την 1.1.2015, με το μεσοπρόθεσμο περνάνε στον προϋπολογισμό.

  Είναι όμως γεγονός ότι αναπτύσσεται μια υπόγεια συζήτηση να διατηρηθεί με 50 % σκόντο φτάνει να  καθιερωθεί το μπλοκάκι που βολεύει τους εργοδότες, αφού έτσι γλυτώνουν τα δώρα Χριστουγέννων Πάσχα αλλά και αποζημιώσεις και φορτώνουν τις εισφορές τους στους εργαζόμενους.

 Εμείς οφείλουμε να υπερασπιστούμε την μισθωτή εργασία , επειδή μόνο με αυτό τον τρόπο διατηρείται το αγγελιόσημο ως οιονεί εργοδοτική εισφορά.

  Η επιδίωξη αναλογιστικής εταιρίας με την οποία συζητεί η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ πλευρές να αναλάβει να μας υπολογίσει ως υποκατάστατο % ποσοστό αύξησης των εισφορών των εργαζομένων είναι λάθος. Αποτελεί χαράτσι στις  πλάτες  μας . Είναι σαν κι αυτό που θέλει να επιβάλλει και ο ΕΔΟΕΑΠ στους εργαζόμενους.

Λέμε κατηγορηματικά ΟΧΙ.

 Eπειδή, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα ποσοτικά. Αντίθετα αλλάζει και τον χαρακτήρα της ασφάλισης και τον χαρακτήρα του Αγγελιοσήμου και ανατρέπει τον θεσμό της κοινωνικής μας ασφάλισης. Πολύ καθαρά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι:

 Το αγγελιόσημο στη τριμερή χρηματοδότηση που είναι προϋπόθεση και συνταγματική επιταγή για την κοινωνική ασφάλιση, υποκαθιστά

# τις εργοδοτικές εισφορές, από τις οποίες απαλλάσσονται εν μέρει οι εργοδότες του κλάδου,(αφού ακόμη και τα ελάχιστα που καταβάλλουν είναι κατά πολύ χαμηλότερα από τις προβλεπόμενες για ο ΙΚΑ ακόμη και με την μείωση του μη μισθολογικού κόστους που προσφέρει στους εργοδότες το τρίτο μνημόνιο)

# και την κρατική συμμετοχή

  Η πρόταση μας λοιπόν έχει δύο σκέλη και είναι:

1. Oύτε ρούπι πίσω, από το σημερινό σχήμα ύπαρξης, καταβολής και κατανομής τους αγγελιοσήμου στους δικαιούχους του. Αλλιώς έρχεται το ξήλωμα.

2. Εφαρμογή διαδικασιών και αποφάσεων για άμεση είσπραξη των οφειλομένων. Από όλους όσους χρωστάνε.

# Εκδότες

# Διαφημιστές

# ΔΕΚΟ

- Παρεμβάσεις σε όλες τις πτωχευτικές διαδικασίες που είναι σε εξέλιξη,

- παρεμβάσεις στις εκποιήσεις ΔΕΚΟ που προωθεί το ΤΑΙΠΕΔ με απαίτηση των οφειλομένων στα Ταμεία μας από τις ΔΕΚΟ

 Θα ρωτήσετε και σωστά

 Μα πώς θα απαντήσουμε σε όσα καταμαρτυρούν για το Αγγελιόσημο  περί δήθεν χαριστικής παραχώρησης  και άλλα τέτοια σε μια περίοδο που η επικοινωνιακή καταιγίδα της ανθρωποφαγίας που επίτηδες προκαλείται από κυβερνήσεις και ολιγάρχες  του πλούτου ;

  Παραμύθια. Μακριά από μας οι ενοχές.

  Ήδη η δεσπόζουσα  νομική σκέψη που καταρρίπτει και την έκθεση –μαιμού του ΟΟΣΑ και όσα λέει για το Αγγελιόσημο, ενισχύει την θέση μας με απαντήσεις και επιχειρήματα που στέλνουν τους εχθρούς του κλάδου αλλά και τους υποτακτικούς τους εντός και εκτός των τειχών στο καναβάτσο.

 « Το Αγγελιόσημο, αναφέρει, δεν αποτελεί φορολογικό έσοδο ούτε διαφημιστικό τέλος. Δηλαδή δεν είναι σε καμία περίπτωση φόρος υπέρ τρίτων και άλλες μπούρδες.

  Αποτελεί ασφαλιστική εισφορά, υπό ευρεία έννοια ως κοινωνικός πόρος..»

Η γνώμη των συνταγματολόγων που έχουν επανειλημμένα γνωμοδοτήσει κατ αρχήν αναφέρει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα συνταγματικότητας.

 Δεν συνιστά επίσης νομική επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις αλλά θεσμική υποχρέωσή τους.

  Έτσι δεν υφίσταται και ζήτημα νόθευσης του ανταγωνισμού- ακόμη και για όσους ασπάζονται την άποψη των αγορών- Αυτό το λέμε για να μην ακούγονται διάφορες αρλούμπες που αναπαράγονται.

   Άλλωστε οι κοινωνικοί πόροι δεν είναι ίδιοι. Ουδείς αναφέρει-και προφανώς όχι τυχαία-  την κρίσιμη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στους  κοινωνικούς πόρους που χρηματοδοτούν ασφαλιστικά ταμείων ελευθέρων επαγγελματιών (δικηγόρων, μηχανικών, ιατρόσημο κλπ.) και σε εκείνους που χρηματοδοτούν ταμεία μισθωτών.

Και η διαφορά είναι σαφής.

  Επισημαίνεται άλλωστε σχετικά:

# ....Στην πρώτη περίπτωση, τα ταμεία των ελευθέρων επαγγελματιών- όπου ισχύει η αρχή της διμερούς χρηματοδότησης, ο κοινωνικός πόρος κατά κανόνα υποκαθιστά εισφορές των ίδιων των ασφαλισμένων επαγγελματιών.

# …Στη δεύτερη περίπτωση, όπως  ισχύει για το αγγελιόσημο, ο κοινωνικός πόρος, κυρίως, υποκαθιστά εισφορές που  θα κατέβαλαν οι εργοδότες.

Όταν λοιπόν υπάρχει κοινωνικός πόρος που υποκαθιστά εργοδοτικές εισφορές, - και  αυτό ισχύει για το αγγελιόσημο- αυτό δεν βαρύνει αδιακρίτως το κοινωνικό σύνολο, αλλά ακριβώς εκείνο το μέρος του το οποίο τρόπον τινά ωφελείται από την απασχόληση της οικείας επαγγελματικής ομάδας.

  Πρόκειται για αυτό που έχει αποκληθεί «αρχή της συνάφειας» σε σχέση με τους κοινωνικούς πόρους. Έτσι, με το αγγελιόσημο βαρύνονται οι διαφημιζόμενοι, ακριβώς διότι, προκειμένου να διαφημιστούν και να αυξήσουν τις πωλήσεις σε προϊόντα η υπηρεσίες η το μερίδιο αγοράς , αξιοποιούν την εργασία των απασχολούμενων στα μέσα ενημέρωσης.

 - Πρόκειται για την εισφορά ενός τεκμαρτού συλλογικού εργοδότη που επιμερίζεται στις συναφείς συναλλαγές. Αντίστοιχος είναι ο κοινωνικός πόρος για την ασφάλιση των συγγραφέων, που ορίζεται νομοθετικά ως ορισμένο ποσοστό επί της τιμής κάθε βιβλίου που πωλείται…»

Και το πολιτικό επιχείρημα σε σχέση με την μελέτη μπαρούφα του ΟΟΣΑ τώρα πάλι από δεσπόζουσα νομική σκέψη αναφέρει:

«…Ενδεχόμενη κατάργηση του αγγελιοσήμου θα πρέπει αναγκαστικά να συνοδευτεί από αποκατάσταση της τριμερούς χρηματοδότησης, κάτι που συνεπάγεται πρόσθετη επιβάρυνση των εργοδοτών, με αύξηση των συνολικών εργοδοτικών εισφορών, αλλά και του κράτους, κατά το μέρος της συμμετοχής του.

 Στην υποθετική περίπτωση λοιπόν που οι εργοδότες αναλάβουν οι ίδιοι το κόστος της επιβάρυνσης που θα προκύψει, το συνολικό δυσμενές αποτέλεσμα στον ανταγωνισμό θα παραμείνει λίγο ή πολύ το ίδιο, απλώς αντί να βαρύνει τον διαφημιστικό κλάδο θα μεταφερθεί στον κλάδο των μέσων ενημέρωσης…»

Αυτό προφανώς δεν αποτελεί δίλημα για τους εργαζόμενους η για την κοινή γνώμη. Αφορά τις εσωτερικές ισορροπίες η διαπλοκής στα ΜΜΕ.

 Λοιπόν ούτε ρούπι πίσω απ αυτό που ισχύει σήμερα.

 Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή πρέπει να είναι η θέση.

Οφείλουμε λοιπόν να την υπερασπιστούμε μαζί με την  ζωή μας ,το ταμείο μας.

Και μαζί το δικαίωμα στην Ενημέρωση με σύμμαχο την κοινή γνώμη

Με καθαρές κουβέντες και καθαρά πρόσωπα.

Στις ενώσεις και τον ΕΔΟΕΑΠ

 Με μια προϋπόθεση:

 Εφόσον αισθανόμαστε ακόμη δημοσιογράφοι. 

4-6-2014