Δρ Στέλλα Μουζακιώτου
Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης
στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Επιμελήτρια Εκθέσεων
«Οι άνθρωποι που ξεσπούν σε λυγμούς μπροστά από τα έργα μου βιώνουν την ιερή εμπειρία που είχα, όταν τα ζωγράφιζα» Mark Rothko
Μπορούν άραγε, τα σχήματα και τα χρώματα να μας συγκινήσουν τόσο έντονα όσο τα απόλυτα αναγνωρίσιμα θέματα ενός έργου; Ο εικαστικός Αριστομένης Κατσούλας το πιστεύει ακράδαντα και αντικαθιστά τη ρεαλιστική απεικόνιση αντικειμένων με μια πρωτοφανή, ατόφια έκφραση συναισθήματος. Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό όραμα, ένας καινούριος κόσμος πάνω στον καμβά. Τα έργα του είναι συγκλονιστικά δραματικά. Το δημιουργό δεν τον ενδιαφέρει η αντικειμενική απεικόνιση του εμπειρικού κόσμου, αντίθετα, θέλει να εκφράσει εσωτερικά αισθήματα και βιώματα. Τον ενδιαφέρει η προβολή του κόσμου όπως αυτός εμφανίζεται στη φαντασία του. Μέσα από την άρνηση κάθε αληθοφάνειας ή ευλογοφάνειας, εγκαταλείπει την όποια προσπάθεια για πιστή και ρεαλιστική απόδοση των μορφών του, στοχεύοντας στη διέγερση των βαθύτερων συναισθημάτων του θεατή.
Οι πολυμορφίες των προσωπογραφιών του έχουν τη δική τους ζωή. Τα χρώματα διογκώνονται και διαλύονται, ενώνονται και χωρίζονται. Μερικές φορές μοιάζουν να αιωρούνται πάνω στον καμβά, σαν να κοιτάζουμε από ψηλά χρωματιστά σύννεφα που εμφανίζονται και ξεθωριάζουν μυστηριωδώς. Άλλες φορές όμως, τα χρώματα μοιάζουν να συγκρούονται λυσσαλέα. Πρόκειται για έργα που εκπέμπουν τόσο ισχυρό μαγνητικό πεδίο, που όταν τους γυρίσεις την πλάτη ή φύγεις από το χώρο που εκτίθενται, αισθάνεσαι ακόμα την παρουσία τους. Η καινούρια γλώσσα συναισθημάτων που εκφράζεται μέσα από το έργο του δημιουργού, επιτέλους, μας αποκαλύπτεται ολόγυμνη… εκτυφλωτική μέσα στην αλήθεια της. Έχει κατορθώσει κάτι διαχρονικά καινοτομικό, αφού δεν είναι τα χρώματα που δρουν τόσο καταλυτικά στις αισθήσεις μας, αλλά ο χειρισμός τους από το ζωγράφο. Αν και εκ πρώτης όψεως τα έργα του δεν φαίνονται τόσο επιθετικά, μια προσεχτική ματιά μας πείθει για το αντίθετο, αφού κινούνται, μοιάζουν να διογκώνονται, να αναπνέουν, σαν τα πανιά ενός καραβιού που φουσκώνουν με τον άνεμο. Δεν είναι έργα που περιμένουν παθητικά να τα θαυμάσεις…. Επιτίθενται στις αισθήσεις μας και εμείς τους παραδινόμαστε αμαχητί!!
Αναφορικά με τα χαρακτηριστικά της τέχνης του, είναι εμφανές ότι τα χρώματά του είναι ερμηνευτές, που μέσα από μια δραματική εικαστική «αναχώρηση», τον βοηθούν να φτάσει στον καλλιτεχνικό του προορισμό. Η τραγική έννοια της εικόνας είναι συνεχώς παρούσα στο μυαλό του μέσα από τις δυναμικές προσωπογραφίες του (ΕΙΚ. 1,2,3), που δεν υποδεικνύονται άμεσα, αλλά υφέρπουν και αναδύονται μέσα από τα χρώματα του κάθε έργου του. Μονολιθικές σκιές μορφών και εικόνες μεγάλων ιδεών και νοημάτων κυριεύουν το νου του. Έπειτα, πασχίζει να εκφράσει την τραγικότητα που επαναλαμβάνεται στην ανθρώπινη ιστορία, πάνω στο καμβά. Το τραγικό στοιχείο είναι έκδηλο στα έργα του, μύθοι και μορφές που έρπουν στον καμβά, γυρίζουν και επιτίθενται εκφραστικά στο θεατή. Σαν μορφές αρχαίας ζωφόρου. Έκφραση, κίνηση και δράση αγωνίζονται να κατακτήσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον πίνακα.
Όμως, οι αναζητήσεις του στον εικαστικό κόσμο υποσκελίστηκαν από την πραγματικότητα. Οι αγωνίες των ανθρώπων που βιώνουν την κοινωνική αδικία στη χώρα μας ξεπερνούν τη βαρβαρότητα κάθε εικαστικής πρότασης. Εν μέσω της οικονομικής κρίσης μιας χώρας που καταρρέει, είναι πλέον αδύνατον να ζωγραφίζει ο καλλιτέχνης τα ίδια θέματα…. λουλούδια, νωχελικά γυμνά… μετά από τη σύγχρονη τραγωδία δεν είναι δυνατόν να ζωγραφίζει κανείς φιγούρες, χωρίς να τις ακρωτηριάζει! Σκοπός του είναι να κάνει τους θεατές να νιώθουν παγιδευμένοι σε ένα χώρο με χτισμένες πόρτες και παράθυρα. Το μόνο που τους μένει είναι να «κουτουλάνε» στην αλήθεια των έργων του … αιώνια!
smouzaki@tutors.eap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου