*της Ελένης Φτιάκα

Δεν τρώμε βιβλία!

-Κι άλλωστε τα βιβλία κοστίζουν-

Τον Αύγουστο κλείνω στην Κύπρο 22 χρόνια! Όχι τα πιο ανέμελα – σίγουρα- αλλά οπωσδήποτε τα πιο παραγωγικά και ίσως τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου!

Εδώ παντρεύτηκα, εδώ έκανα τα παιδιά μου, εδώ δίδαξα τους εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριές μου. Έστησα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το πουθενά, ένα πρόγραμμα που μπορεί να καυχιέται τώρα όχι μόνον ότι έχει μορφώσει και επιμορφώσει σχεδόν κάθε εκπαιδευτικό πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από το 1992 και μετά, αλλά και ότι έχει στελεχώσει σχολεία και Κολλέγια και Πανεπιστήμια δημόσια και άλλα, εντός και εκτός Κύπρου με μερικά από τα πιο αξιόλογα στελέχη τους, νέα παιδιά, γεμάτα όρεξη για δουλειά, γεμάτα πόθο για γνώση, την αφρόκρεμα του κυπριακού εκπαιδευτικού συστήματος, παιδιά που είναι -συγχωρείστε μου το κλισέ- το μέλλον της Κύπρου. Τα ξέρετε άλλωστε! Είναι τα παιδιά σας!

Το ότι τα παιδιά αυτά είναι έξοχα στη δουλειά τους, δεν το λέει η μάνα τους που τους κάνει χατίρια! Το λέω εγώ που ξέρω! Και δεν το λέω για να παινέσω το σπίτι μου, μην πέσει και με πλακώσει! Δεν έχω ανάγκη να το παινέσω εγώ. Το παινεύουν άλλοι. Όχι με λόγια! Με έργα! Όταν οι φοιτητές μας είναι υποψήφιοι για μεταπτυχιακά προγράμματα, αλλά και για ακαδημαϊκές θέσεις εργασίας τώρα πια, (Κύπρο, Ελλάδα, Αγγλία, Σκωτία, Γερμανία, Σουηδία) όπου επιλέγουν επιτέλους να πάνε, τους προσφέρεται πάντα θέση! Όχι μόνο σε χώρες που χρεώνουν δίδακτρα -για να προλάβουμε και τους κακεντρεχείς- αλλά σε ΟΛΕΣ τις χώρες! Και ξέρετε γιατί; Γιατί σ’ αυτές τις θέσεις προτιμούν πάντα τους καλλίτερους! Και οι δικοί μας είναι οι καλλίτεροι! Γιατί ιδρώσαμε να τους φέρουμε μέχρι εδώ! Γιατί σκύψαμε από πάνω τους και παρακολουθήσαμε την πορεία τους. Διδάξαμε, νοιαστήκαμε, συμβουλέψαμε, κατευθύναμε, όπως λίγοι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν ασχοληθεί να κάνουν! Και το κάναμε συστηματικά, με συνέπεια, με γνώση και κυρίως με αγάπη!

Γιατί έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές! Γιατί δε δουλεύουμε απλώς για τα παιδιά μας! Δουλεύουμε για τον τόπο. Γιατί έχει 20-φεύγα χρόνια τώρα που χτίζουμε τούβλο, τούβλο, μια καινούργια Κύπρο! Σαν μικρά, εργατικά μυρμήγκια! Και οι ντόπιοι, και εμείς οι εισαγώμενοι… Γιατί δουλεύουμε σκληρά και συστηματικά να βελτιώσουμε την εκπαίδευση, την έρευνα, την τεχνολογία, την επιστήμη, τον πολιτισμό, όλα αυτά που τέλος πάντως έχει μια σύγχρονη χώρα και τα καυχιέται!

Μάλλον όχι! Δεν τα καυχιέται! Τα θεωρεί δεδομένα! Εμείς έχουμε ανάγκη ‘να τα γιορτάσουμε και να τα καυχηθουμε’ όπως λέει κι ο ποιητής. Εσείς! Γιατί εδώ δεν είναι δεδομένα. Δεν ήταν ποτέ! Κι αν συνεχίσουν τα κόμματα, ή μερικά μέλη τους να συμπεριφέρονται όπως κάνουν τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, δε θα είναι ούτε και στο μέλλον!

Θα μου πείτε: Μα τι λες χρυσή μου! Υπάρχουν πολιτείες, υπάρχουν κυβερνήσεις, υπάρχουν πολιτικά κόμματα ή έστω βουλευτές που δεν στηρίζουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο; Αν είναι δυνατόν! Σε ποιά χώρα;

Ακόμα και ο πιο ηλίθιος γνωρίζει ότι ένα Εθνικό Πανεπιστήμιο είναι πηγή γνώσης για μια χώρα. Πηγή πλούτου! Πηγή δύναμης! Ναι! Βέβαια! Έτσι είναι! Τα Εθνικά Πανεπιστήμια ήταν εκείνα που πρωτοστάτισαν σε όλες τις πρώην αποικίες και τις βοήθησαν να σταθούν στα πόδια τους! Να γίνουν χώρες δυνατές και ανεξάρτητες! Περήφανες για την ιστορία και το παρελθόν τους. Ικανές να χτίσουν μέλλον! Στην Κύπρο δεν έγινε αυτό! Στην Κύπρο το Πανεπιστήμιο άργησε πολύ μετά την ανεξαρτησία γιατί πίστευαν οι τότε κυβερνώντες ότι έτσι διατηρούνται οι δεσμοί με τη μητέρα Ελλάδα! Ότι όταν τα παιδιά της Κύπρου αναγκάζονται να φεύγουν στην Ελλάδα για σπουδές, διατηρούν εξ ορισμού την ελληνική τους ταυτότητα!

Έλα όμως που τα παιδιά της Κύπρου δεν έφευγαν μόνο στην Ελλάδα για σπουδές! Αυτά που είχαν λεφτά έφευγαν και στην Αγγλία, και στην Αμερική. Αυτά που δεν είχαν, και δεν ήθελαν να πληρώνουν δίδακτρα, έφευγαν και στη Γερμανία, στη Σουηδία! Κάποια άλλα με υποτροφίες έφευγαν στη Σοβιετική Ένωση, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία! Και οι Τουρκοκύπριοι έφευγαν βέβαια στην Τουρκία! Πούντη τώρα η ελληνική σου ταυτότητα όταν έχεις φύγει στα 18; Και πώς θα συνενοηθούν όλοι αυτοί μεταξύ τους; Μια χώρα χρειάζεται ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ για να βρει την ταυτότητά της! Ένα, τουλάχιστον, εθνικό, δημόσιο, ντόπιο πανεπιστήμιο που θα είναι σημείο αναφοράς για όλα τα άλλα, μικρά, μεγάλα, δικά της, ξένα, αν αξιωθεί να τα αποκτήσει! Πολύ δε περισσότερο αν πράγματι τα αποκτήσει…

Στην Κύπρο αυτό είναι το Πανεπιστήμιο Κύπρου! Γιατί απλά αυτός είναι ο ιστορικός του ρόλος. Όπως ήταν του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στην Ελλάδα! Όπως ήταν της Οξφόρδης στην Αγγλία! Όπως ήταν της Σορβώνης στη Γαλλία! Γιατί μερικά πράγματα είναι έτσι! Είτε μας αρέσει, είτε όχι!

Έτσι ξεκίνησε, κι έτσι συνεχίζει! Στηρίζοντας το Πανεπιστήμιο Κύπρου, στηρίζετε την Κύπρο! Είναι ο πιο σοβαρός θεσμός της! Ένα ίδρυμα που χτυπιέται στα ίσα με τα αδελφά ιδρύματά του στον διεθνή χώρο, και βγάζει τη χώρα ασπροπρόσωπη! Που της δίνει τη γνώση, τη δύναμη και το χαρακτήρα που χρειάζεται για να προχωρήσει! Που τη βοηθάει να χτίσει ταυτότητα!

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, είναι η Κύπρος που να πάρει και να σηκώσει! Είναι οι θεσμοί της, η Δημοκρατία της, η Αυτονομία της, ο Πολιτισμός της, η Ελευθερία της! Είναι το πιο χειροπιαστό παράδειγμα ότι αυτό το νησί μπορεί να σκέφτεται ελεύθερα και να δημιουργεί! Μπορεί να διεκδικεί και να διαμορφώνει το μέλλον του! Μπορεί να υπάρχει και να στέκεται όρθιο!

Πρέπει να το πιστέψετε αυτό! Πρέπει να το καταλάβετε από μόνοι σας, να το ασπασθείτε και να το στηρίξετε! Πρέπει να αρθείτε πάνω από προσωπικές και κομματικές γελοιότητες και συμφέροντα! Πρέπει να το διεκδικήσετε!

Τα κόμματα θα έπρεπε να τσακώνονται για το Πανεπιστήμιο! Αλλά όχι να τσακώνονται για το ποιός θα του κάνει κουμάντο! ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα του κάνει κουμάντο! Ούτε τώρα, ούτε ποτέ! Τι Πανεπιστήμιο θα ήτανε; Να τσακώνονται για το ποιός θα το στηρίξει πρώτος! Ποιός θα το προικίσει! Ποιός θα έχει δικαίωμα να πεί ότι συνεισέφερε στην ίδρυση του, στην ανάπτυξή του, στην άνθισή του!

Πώς θα ανθίσει αν του κόβετε συνέχεια το νερό;

Πώς θα αναπνεύσει αν του κόβετε συνέχεια τον αέρα;

Ποιός θα σας πει μπράβο και ευχαριστώ αν καταφέρετε επιτέλους

-που φιρί-φιρί το πάτε-

να το διαλύσετε;

Και πού θα στείλετε τα παιδιά του κόσμου;

-γιατί τα δικά σας μάλλον για Αγγλία τα βλέπω!

Αφήστε μας επιτέλους ήσυχους να κάνουμε τη δουλειά μας! Εσείς δουλειές δεν έχετε; Δεν έχει άλλα προβλήματα ο τόπος; Κυπριακό, οικονομία; Αυτά που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε και προσπαθείτε τώρα να στρέψετε την προσοχή του κόσμου αλλού; Κοιτάξτε να τα λύσετε, κι αφήστε μας εμάς να λύσουμε τα δικά μας! Όχι να μας δημιουργείτε καινούργια κάθε χρόνο Ιούλιο μήνα όταν νομίζετε ότι θα μας πιάσετε στον ύπνο!

Έχουμε χίλια πράγματα να κάνουμε τώρα που τέλειωσαν τα μαθήματα, κι αντί γι΄αυτό ασχολούμαστε συνεχώς με την καινούργια πατάτα του κάθε λαϊκιστή που προσπαθεί να χτίσει μια θλιβερή πολιτική καριέρα με βάση το Πανεπιστήμιο, γιατί το Κυπριακό το χουν μονοπωλήσει άλλοι!

Σήμερα τα ίδια έσοδα, αύριο τα επιδόματα, οι μισθοί, οι ανελίξεις, η μονιμότητα, το συνταξιοδοτικό! Δεν έχετε αφήσει πέτρα αγύριστη! Τι νομίζετε ότι κάνετε; Κατηγορηθήκαμε ακόμη και για το ότι διεκδικούμε τα δικαιώματά μας! Μα είμαστε εργαζόμενοι! Έχουμε οικογένειες! Έχουμε υποχρεώσεις! Δε ζούμε στα σύννεφα! Δεν τρώμε βιβλία!

Δε βοηθάτε την Κύπρο με το να μας πολεμάτε! Ούτε το κόμμα σας που θα πάρει την ευθύνη για την κατάντια σας! Ούτε την τσέπη σας με αυτή τη σκανδαλώδη εύνοια προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις! Οι επιχειρήσεις έρχονται και παρέρχονται, και το Πανεπιστήμιο μένει!

Γιατί έτσι θα κάνει! Γιατί έτσι πρέπει να κάνει! Δεν πρόκειται να σκύψουμε σε κομματικές σκοπιμότητες! Είμαστε Πανεπιστήμιο! Έχουμε ευθύνη απέναντι στο όνομά μας και τον τόπο! Στα παιδιά που έφυγαν και στα παιδιά που έρχονται! Και θα μείνουμε ριζωμένοι εδώ να υπερασπιζόμαστε τα δίκια μας! Δε θα μας κάνετε γιουσουφάκια εσείς για να ικανοποιήσετε τις ορέξεις σας!! Κι εσείς οι υπόλοιποι, γιατί τους κοιτάτε; Γιατί τους ανέχεστε; Γιατί τους αφήνετε να σας εκπροσωπούν; Μήπως δεν είστε τελικά και τόσο διαφορετικοί;

Έλεος πια!

Λίγη αξιοπρέπεια!

10/7/14

Ελένη Φτιάκα

Αναπληρώτρια Κοσμήτορας, Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής