Ονόματα και διευθύνσεις παρακαλώ!

Θεόδωρος Ζαρέτος

Κάποιοι επιχειρηματίες λοιπόν νομοθετούν από το παρασκήνιο, υπαγορεύοντας ή απαγορεύοντας νόμους.
Αυτή ήταν η τρομερή καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, στην οποία η τελευταία απάντησε ζητώντας…. ονόματα και διευθύνσεις!


Η αλήθεια είναι αγαπητέ μου Θανάση ότι ο Δραγασάκης ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ανάφερε κάτι πασίγνωστο σε κάμπους και βουνά εδώ και δεκαετίες:
Ότι υπάρχει ένα «σώμα» επιχειρηματικών συμφερόντων που έχει προνομιακή πρόσβαση (ανοικτές πόρτες) σε υπουργικά γραφεία, ώστε να υπερασπίζει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της νομιμότητας, μακριά από οποιονδήποτε δημοκρατικό έλεγχο.
Φχαριστούμε κύριε Δραγασάκη αλλά τώρα το ανθίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εμένα βέβαια Θανάση άλλο με χαλάει:
Πως όταν με αριστερή αγωνιστική τσαχπινιά o Δραγασάκης οριοθετεί το πρόβλημα σε «ονόματα και διευθύνσεις που σας τα κρατάω κρυφά και θα σας τα πω όποτε γουστάρω», κάποιο δικομματικό λάκκο έχει η φάβα.
Και νάτηνε η Νου Δου  ν’ αρπάζει πρόθυμα τον τσαμπουκά σα συνεπές και έμπειρο συνεταιράκι λέγοντας «ονόματα και διευθύνσεις παρακαλώ αλλιώς είστε προβοκάτωρ μεσιέ».
Και ο ανούσιος δικομματικός καυγάς στήνεται ακόμα μια φορά στο γυαλί, με το πόπολο εκστασιασμένο να βλέπει να ρέει ποτάμι το… τίποτα, ξεφωνίζοντας:
«Tους σκίσαμε»!
Εμείς αγαπητέ μου Θανάση χρειάζεται να βάλουμε και στους δύο δικομματικούς διαπλεκόμενους καυγατζήδες ένα αφελές διπλό ερώτημα:
Ποια είναι η ουσία κύριοι;
Αν ο διαπλεκόμενος λέγεται Καραφουφουτόπουλος ή γιατί μπορεί και κάνει όσα κάνει και πως θα τον σταματήσουμε;
Γιατί  Θανασάκη μου, αυτά τα συμφέροντα που ανάφερε ο Δραγασάκης δεν είναι ούτε συμφέροντα κάποιου επιχειρηματικού κλάδου, ούτε επιχειρηματικά συμφέροντα κάποιων γεωγραφικών περιοχών, ούτε συμφέροντα οποιασδήποτε οριζόντιας ή κάθετης συνάρθρωσης στους τομείς της παραγωγής της μεταποίησης, των υπηρεσιών, του εμπορίου.
Αν ήτανε τέτοια, θα έπρεπε να απαιτούμε (πρώτοι εμείς οι εργαζόμενοι) οι υπουργικές πόρτες να είναι πάντα ορθάνοιχτες και οι συζητήσεις διαφανείς, ουσιαστικές και πάνω απ’ όλα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ, για να ‘χουμε κάπου να δουλέψουμε, αλλά δεν είναι.
Γιατί είναι αποκλειστικά κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα (παρασιστικά ή μη, παράνομα ή μη) που το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η λόγω διαπλοκής προνομιακή και πλουσιοπάροχη σίτισή τους από τον κρατικό κορβανά.
Αυτοί είναι όμως ρε Θανάση που αντιστέκονται σε κάθε είδους άνοιγμα της αγοράς, σε κάθε είδους απελευθέρωση του ανταγωνισμού, σε  κάθε είδους διαφάνεια στα δημόσια έργα, στις κρατικές προμήθειες, στην παροχή υπηρεσιών σε κρατικούς φορείς, στο ξεκαθάρισμα και τη νομιμοποίηση του χώρου των ΜΜΕ.
Θέλουν το κράτος ακίνητο τεράστιο ακριβό στεγανό κι απαράλλαχτο.
Αλλά αυτό το κράτος θέλει κι ο ΣΥΡΙΖΑ:
«Ό,τι δεν άλλαξε καλώς δεν άλλαξε κι ό,τι άλλαξε θα το ξανακάνουμε όπως πριν» τους ακούμε καθημερινά να κανοναρχούνε από τα κανάλια που… καταγγέλλουνε!
Πάρε παράδειγμα την ετήσια φαρμακευτική δαπάνη:
Ήτανε έξη και κάτι δις ΕΥΡΩ και κατέβηκε κάπου στα δύο.
Οι συντεχνίες των φαρμακοβιομηχανιών και των φαρμακοποιών βγήκανε στο δρόμο και φωνάζανε πως ο ελληνικός λαός πεθαίνει στους δρόμους από  αρρώστιες.
Μαζί τους κι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Πάρε παράδειγμα την αξιολόγηση, που μόνο στο ελληνικό δημόσιο δεν υπάρχει.
Βγαίνουνε στο δρόμο οι εκπαιδευτικοί με αρχηγούς τους άεργους συνδικαλιστοπατέρες τους και ζητάνε να μην μάθουνε ποτέ ούτε οι ίδιοι, ούτε κι εμείς που τους πληρώνουμε, πόσο κατάλληλοι είναι για να μάθουνε στα παιδάκια μας δυο κλειδέρες γράμματα.
Μαζί τους κι ο ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνεύεις να πάθεις εγκεφαλικό βλέποντας τη Δούρου να σου λέει «πλήρωνε μαλάκα ακόμα και τους πλαστογράφους γιατί πρέπει να κάνουμε τον Τσίπρα πρωθυπουργό».

Πάρε παράδειγμα τους ταξιτζήδες και τους λαϊκατζήδες:
Βγήκανε στα κάγκελα όταν τους είπανε πως πρέπει να βάλουνε ταμειακές μηχανές.
Και να κουβάδες με λάδια στην Πανεπιστημίου και να ντομάτες κι αυγά στο υπουργείο των οικονομικών, γιατί μαζί με τους ταβερνιαρέους των νησιών δεν μπορούσε βλέπεις το enfant gate του ελληνικού δενπληρωναριάτου να δεχτεί ότι έπρεπε να πληρώνει φόρους όπως οι υπόλοιποι ανθρώποι.
Μαζί τους κι ο ΣΥΡΙΖΑ
Κι επειδή Θανασάκη καταλάβανε πως τα λόγια τους μπατάρανε επικίνδυνα πια προς τις συντεχνίες που κατά τα άλλα καταγγέλλουνε, βάλανε «το παιδί» να μοιράσει χρήμα από την εξέδρα, σε όσους έχουνε συμφέρο ν’ αλλάξουνε τα πράματα.
Δώσε κι εμένα Μπάρμπα λοιπόν.
Λεφτά υπάρχουν!
Δεν τους παίρνει λοιπόν Θανάση να  μιλήσουνε ξεκάθαρα για την ουσία των συμφερόντων της μιας συντεχνίας όταν υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από όλες τις άλλες. Γι αυτό και το γυρνάνε στο καλαματιανό των ονοματεπώνυμων (θα τους καταγγείλω ρε-κατάγγειλέ τους ρε αν είσαι άντρας) και το ρίχνουνε στο ταγκό με τη Νέα Δημοκρατία.
Να στο πω χοντρικά και λαϊκά Θανάση για να συνεννοηθούμε:
Δεν μπορεί ρε φίλε ο Δραγασάκης κι ο Σταθάκης κι ο κάθε Τσίπρας να βάλουνε τους αρχηγούς των συντεχνιών Φωτόπουλο, Μπαλασόπουλο, Μητρόπουλο, Τσουκαλά, να ….πολεμήσουνε τις ίδιες τις συντεχνίες που τους τρέφουνε.
Έ δεν μπορεί!
Η λύση Θανάση είναι πολύ δύσκολη.Η δική μας λύση θα πάρει καιρό, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα μπορέσουμε να την επιβάλλουμε.
Είναι η λύση της μη αυτοδυναμίας, της συναίνεσης, της ανάληψης ευθυνών από όλους.
Είναι η λύση της δημοσιονομικής αυτοπειθαρχίας, η λύση των πλεονασμάτων υπέρ της ανάπτυξης και της δίκαιης αναδιανομής.
Είναι η λύση της Ευρώπης και του ευρώ.
Είναι η λύση της δικιάς μας ισχυρής παράταξης
Είναι η μόνη λύση.
Βρίσκεται εκτός Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.
Βρίσκεται εκτός αριστερών απολιθωμάτων και ακροδεξιών ψεκασμένων.
Βρίσκεται εκτός του βαθειού ΠΑΣΟΚ της «επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος».
Όσο θα παίζουνε μόνοι τους μπάλα Θανάση μην περιμένεις χαΐρια και προκοπές. 
Πηγή: