Κοίτα, ποιοι μιλούν για τρομοκρατία ! * Του Γιάννη Κανελλάκη

Κοίτα, ποιοι μιλούν για τρομοκρατία !

Του Γιάννη Κανελλάκη

          Κατ΄αρχήν, να ξεκαθαρίσω εν πρώτοις, ότι είμαι σαφώς κατά της οιασδήποτε μορφής βίας. Και απερίφραστα καταδικάζω αυτού του είδους επιθέσεις, σε βάρος αθώων πολιτών, σ΄οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη κι αν αυτές διαπράττονται. Όπως καταδικάζω και οποιαδήποτε στρατιωτική εισβολή μεγάλων ή μικρών δυνάμεων σε βάρος άλλων μικρών χώρων και λαών.

          Δυστυχώς και ως πολεμικός ανταποκριτής της «Ελευθεροτυπίας» και του Μέγκα, για πολλά χρόνια, έχω ζήσει από κοντά ( όπως και άλλοι συνάδελφοι ) την φρίκη και την κόλαση των πολέμων, των στρατιωτικών βομβαρδισμών, σε βάρος αθώων πολιτών, οικογενειών, μικρών παιδιών, ηλικιωμένων και άλλων. Σε περίπου 23 πολεμικές αποστολές που έχω κάνει σε μέτωπα πολέμου σε Βαγδάτη, Λίβανο, Γάζα, Γιουγκοσλαβία Νταρφούρ ( Σουδάν) και άλλες εμπόλεμες περιοχές, έζησα την δυστυχία, την γενοκτονία, τον διαμελισμό οικογενειών, την βαρβαρότητα των αμερικανικών, βρετανικών και άλλων συμμαχικών ή όχι, δυνάμεων, σε βάρος αμάχων και αθώων πολιτών.

                    Από τους βομβαρδισμούς των συμμαχικών δυνάμεων, τις ρουκέτες αλλά και από άλλα φονικά μέσα, που χρησιμοποιούσαν, έβρισκαν και βρίσκουν τραγικό θάνατο μικρά παιδιά. Οι βόμβες, τους έσβηναν το χαμόγελο και τα όνειρά τους, πριν καλά καλά προλάβουν να πουν μια καλημέρα στο πλανήτη γη, πάνω στον οποίο είχαν την ατυχία να γεννηθούν. Κι ενώ αυτοί οι φονικοί, βάρβαροι και ανελέητοι βομβαρδισμοί, ξεκλήριζαν και ξεκληρίζουν λαούς και κατέστρεφαν χώρες, οι ηγέτες χωρών της Δύσης, έμεναν αδιάφοροι και κάποιο ποσοστό του πληθυσμού των χώρων αυτών, «ζούσε στην ευδαιμονία του», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε και από την πλευρά των τζιχαντιστών, μετά την «φονική επίθεση» σε βάρος αθώων πολιτών στο Παρίσι.

          Δεν θα ξεχάσω πότε στη ζωή μου και δεν θα φύγουν ποτέ από το μυαλό μου, οι φρικιαστικές εικόνες αθώων πολιτών, που ήταν διαμελισμένοι από τους βομβαρδισμούς των αμερικανικών, βρετανικών και άλλων δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία, τη Βαγδάτη και αλλού, αλλά και των Ισραηλινών δυνάμεων στη Γάζα, τον Λίβανο και άλλες περιοχές. Έβλεπα σε γειτονιές της Βαγδάτης, όπως και στη Πρίστινα και το Κόσσοβο της Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας), αλλά και σε περιοχές της Γάζας και του Λιβάνου, κορμιά παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων να έχουν διαμελιστεί, από τις βόμβες, σε πολλά κομμάτια ( συγγνώμη που τα περιγράφω έτσι, αλλά έτσι τα έβλεπα) και να είναι σκορπισμένα σε χωράφια, πλατείες, δημοτικές αγορές και άλλα σημεία, όπου γίνονταν ανελέητοι βομβαρδισμοί, από μαχητικά αεροσκάφη των αμερικανών και άλλων χωρών.

          Έβλεπα επίσης, οικογένειες παγιδευμένες στα συντρίμμια των σπιτιών τους, που βομβάρδιζαν οι δυνάμεις των εισβολέων, να καλούν σε βοήθεια να τους σώσουν. Βοήθεια, όμως, δεν υπήρχε κι έτσι αβοήθητοι και ανήμποροι να κάνουν κάτι για να σωθούν, άφηναν την τελευταία τους πνοή στα ερείπια των σπιτιών τους. Όλοι αυτοί, χιλιάδες αθώοι πολίτες, έβρισκαν τραγικό θάνατο εξαιτίας τω βομβαρδισμών από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης και όχι μόνο, που «κόπτονται» για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και την δημοκρατία των λαών. Παρόμοιο μακελειό, αλλά φρίκη και κόλαση, ζει εδώ και πέντε χρόνια ο λαός της Συρίας από βομβαρδισμούς ξένων δυνάμεων, αλλά και από τον εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος εξυπηρετεί μεγάλες δυνάμεις. Έτυχε, βλέπετε και αυτή η χώρα να έχει πετρέλαιο.

          Και οι χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια κάτοικοι εγκαταλείπουν τις εστίες τους, όπως έγινε και στο Ιράκ και την Γιουγκοσλαβία, για να σωθούν. Και καταλήγουν πρόσφυγες σε χώρες που μπορούν να βρουν καταφύγιο ασφάλειας. Δεν θα ξεχάσω, επίσης, τα «ποτάμια» προσφύγων από την Πρίστινα, το Κόσσοβο και άλλες περιοχές, όταν εγκατέλειπαν τις εστίες για να σωθούν από τους φονικούς βομβαρδισμούς  των συμμαχικών δυνάμεων και του ΝΑΤΟ.

          Ηλικιωμένες γυναίκες μικρά παιδιά, οικογένειες ολόκληρες και χιλιάδες άλλοι έπαιρναν τον δρόμο της φυγής, πεινασμένοι, διψασμένοι, πονεμένοι, άστεγοι, τραυματισμένοι, εξαντλημένοι, προκειμένου να φθάσουν κάπου όπου θα εύρισκαν ειρήνη και ασφάλεια. Δεν είδα καμία χώρα να ενδιαφερθεί για το δράμα και την οδύσσεια αυτών των ανθρώπων που ξεκληρίζονται. Δεν είδα κανέναν διεθνή οργανισμό να τους συμπαρασταθεί και να τους πονέσει ή να τους προσφέρει κάτι. Πουλημένοι και  προσκυνημένοι στις μεγάλες δυνάμεις, σχεδόν όλοι. Έτσι, γίνεται και τώρα με κατοίκους της Συρίας. Αφημένοι στη μοίρα τους, θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο εκατοντάδες γυναικόπαιδα και θησαυρίζουν εις βάρος τους δουλέμποροι τούρκοι και άλλα κοράκια που εκμεταλλεύονται την προσφυγιά.

          Και με αφορμή το πρωτοφανές μακελειό στο Παρίσι, είδα και άκουσα παπαγαλάκια της ελληνικής και διεθνούς συμμορίας προσκυνημένων πολιτικών και άλλων, να βγάλουν κροκοδείλια δάκρια για τον άδικο χαμό δεκάδων γάλλων αθώων πολιτών από τις σφαίρες ένοπλων τζιχαντιστών, που επιτέθηκαν σε διάφορα πολυσύχναστα σημεία στο Παρίσι. Άκουσα επίσης και κάποιες βαρύγδουπες, ανόητες και ηλίθιες δηλώσεις ελλήνων πολιτικών για την δήθεν Δημοκρατία, που κινδυνεύει από τους οχτρούς. Δεν μας είπαν, όμως, ποιοι είναι οι οχτροί. Μήπως είναι οι ίδιοι ; Μήπως  οι ίδιοι οι κρετίνοι πολιτικοί ( εκτός εξαιρέσεων) στην Ελλάδα και σε άλλες δυτικές και όχι, μόνον, χώρες σκοτώνουν την Δημοκρατία και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια  κατοίκων στη χώρα τους, εξαιτίας  των συμπεριφορών τους, των επιθέσεων τους, των βομβαρδισμών τους και των ανεγκέφαλων αποφάσεών τους, σε βάρος της ειρήνης, της ευημερίας, της ελευθερίας, και της ασφάλειας των λαών ; Κι όλα αυτά, για το χρήμα, την εξουσία, την διεθνή επιρροή και τον έλεγχο της παγκοσμιοποίησης, αλλά και την ενίσχυση και δυναμική στην οικονομική, πολεμική, διπλωματική και ιμπεριαλιστική υπεροχή ; Σιγά, μη κλάψουν αυτοί για τα μικρά προσφυγόπουλα, που τα άψυχα κορμιά τους ξεβράζονται σαν δηλητηριασμένα ψάρια, σε στεριές από θάλασσες του Αιγαίου !.

          Σιγά μη κλάψουν και πονέσουν τα γεράκια της Δύσης και της Ανατολής, για το θάνατο χιλιάδων αθώων γυναικόπαιδων στη Δύση και Ανατολή,  από τους φονικούς βομβαρδισμούς που μετατρέπουν σε κόλαση σπίτια, πόλεις και χωριά. Ποιος , άραγε, θα τους δικάσει ; Οι ίδιοι οι λαοί, είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει… Με ποιο τρόπο και με ποιο μέσο; Μόνο με τη Μάνα Δικαιοσύνη !