«Δολοφόνοι» αόρατοι και ατιμώρητοι *Του Θανάση Νικολαΐδη

«Δολοφόνοι» αόρατοι και ατιμώρητοι

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΙ συλλήψεις σκορπούν…ρίγη συγκινήσεων. Στους «ενοίκους» των κελιών και στον λαό. Για διαφορετικούς λόγους. Με την εγγύηση της Δικαιοσύνης. Δεν πρόκειται για πολιτικές διώξεις, κι ας το ψελλίζουν κάποια «σκοτωμένα φίδια της πολιτικής», με τις χειροπέδες και καθ’ οδόν για το κελί.

ΕΚΕΙ, μεγαλοπαραβάτες μοιράζονται την καθημερινότητα στη φυλακή με τα κλεφτρόνια της σειράς, μέχρι να «τακτοποιηθούν» σε συνθήκες «υψηλών παροχών». Κατά το βαλάντιο(!) και την…προσωπικότητά τους. Κι αν ο Χριστόδουλος άρπαξε την ευκαιρία, οι «μεγάλοι» της χειροπέδης και του κελιού «πολυτελείας» έχουν την πολυτέλεια να συντονίζονται με τους συνεργούς «εντός» και τους συντονιστές «εκτός».

ΚΑΙ τι θα λέγαμε για τις συνθήκες κράτησης μεγαλομιζαδόρων κ.ά. εγκληματικών στοιχείων που μας (κατ)έκλεψαν και σαν κλέφτες δεν φαντάζουν; Στην απομόνωση! Χωρίς ενημέρωση απ’ το «γυαλί» και κινητό για τον σχεδιασμό και τη συντονισμένη δράση. Όσο κρατούν οι ανακρίσεις και η Δικαιοσύνη γραδάρει την ενοχή τους.

ΚΑΙ πάμε στο επόμενο βήμα της σκέψης μας, αξιολογώντας ενοχές (αν και όταν αποδειχθούν) ατιμώρητων, στην Ελλάδα της ρεμούλας. Εκτελέστηκαν οι «6» στο Γουδή, φορτωμένοι (και) ψεύτικες κατηγορίες. «Παρέδωσαν ακόμα και φρούρια στον εχθρό» (Δίκη των εξ) κι αυτό φανάτισε τους εκτελεστές. Μακρινούς και κοντινούς.

ΚΑΙ πού το πάμε; Στη ζημιά των μεγαλοκλεφτών (μίζες από εξοπλιστικά κ. ά.) που φτώχυναν την Ελλάδα. Με τα μαγκάλια σε σκοτεινά υπόγεια κι άλλους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Κανένας δεν αφουγκράστηκε το θρήνο της μάνας για το κοριτσάκι της και η Πολιτεία άλλαξε πλευρό.

ΩΣΤΟΣΟ, άρπαξε την κουβέρτα μη μας…κρυώσουν κλεφταράδες (ένοχοι και υπαίτιοι για τα μαγκάλια), απ’ τον ανακριτή για το σπίτι τους, και η «δημοκρατία» καλά κρατεί. Αντί να «ξερνούν» ό,τι κρύβουν, απ’ το πιο σκοτεινό κελί, να σκάσει το απόστημα και να τους πνίξει. Κι αν η μάνα της 13/χρονης ψάξει για τους δολοφόνους του παιδιού της, δεν πρόκειται να τους εντοπίσει.

ΓΙΑ τα «ύπατα» καθάρματα που μας κατέστρεψαν, θα’ πρεπε να μετράμε…έξι μέτρα και ο νόμος μας κρατάει «σημειωτόν». Για τους αργυρώνητους (αν αποδειχθεί) του στρατού, εκτελεστικό απόσπασμα, επί εσχάτη προδοσία (κι ας μην προβλέπεται). Για τους ακόμα παραπάνω; Ένας Χριστόδουλος! (Θεωρητικά, φανταστικά και παράνομα, ωστόσο, κατά το θυμικό των θυμάτων-πλειοψηφίας των Ελλήνων).