ΕΛΛΑΣ, Ο
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.....
Του ΗΛΙΑ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Συνεργάτου
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΜΜΕ
Από το 1966
και το έχω πει τόσες πολλές φορές, ότι η Ελλάδα προόρισται να γίνει ένας
ευρωπαϊκός πολιτικός παράδεισος. Δεν μου δημοσίευαν όμως αυτή την θεότρελη
εμμονή μου, εκεί στο παλιό «Έθνος» που από το 1959 ήμουν καλλιτεχνικός συντάκτης
μεν, αλλά εμβιούσα στους άκρως απορρήτους σκοτεινούς βαθείς υπονόμους των
παρασκηνίων κορυφαίων πολιτικών μας δε. Κάπου είχα ακούσει, ότι ο πολιτικός
παράδεισος θα άρχιζε στην Ελλάδα μέσα στο 1967 και θα διαρκούσε πολλές
δεκαετίες. Ο Μεσσίας ήταν παρών και ...θεόσταλτος. Αλλά τότε, 21 Απριλίου 1967
τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβαν απροβλέπτως, αιφνιδίως και απροσδοκήτως
κάποιοι άλλοι στρατιωτικοί από αυτούς που όλοι γνωρίζαμε, ή έστω υποθέταμε.
Ρώτησα αυτόν που μου είχε δώσει την πληροφορία περί επικειμένου πολιτικού
παραδείσου, αν είχε έρθει η ώρα. Μου είπε σφόδρα εξοργισμένος «όχι, αυτοί
κατέστρεψαν το όνειρο. Αυτοί είναι άγνωστοι, ο Μεσίας δεν είναι ανάμεσά τους,
είναι ο εχθρός τους». Ενώ έχω μνήμη ελέφαντα, όπως λένε, τα τελευταία είκοσι
χρόνια σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιός ήταν αυτός ο άνθρωπος-θεός, που τόσο
αδιαμφισβητήτως πειστικά μου είχε ειπεί το μυστικό του μέλλοντος της πατρίδος
μου. Δεν μπορώ να τον θυμηθώ. Μου είχε δώσει όμως όλα τα στοιχεία, που δεν μου
άφηναν καμμία αμφιβολία. Γι ’αυτό ακόμη η πίστη μου είναι μια έμμονη τρέλα. Όταν
έφυγαν οι στρατιωτικοί, μου επανεβεβαίωσε το «όνειρο». "Αλλά πολύ πιο δύσκολο να
το δούμε. Η ευκαιρία ήταν το 1967. Ο Μεσίας έχει αρκετά φθαρεί". Και περίμενα να
ιδώ πότε και πώς θα είναι αυτός ο πολιτικός (όχι των πολιτών) παράδεισος!
Περιμένω ακόμη. Τώρα, ζώντας «περίεργες παλινωδίες» (το 1966 είχαμε επικίνδυνες
πολιτικές ανωμαλίες τώρα ανάλογες οικονομικές). Υποθέτοντας ότι σήμερα
διαδραματίζονται και αποσκοπούνται τα εντελώς αντίθετα από όλα όσα μας λένε και
όλοι μας νομίζουμε, με ξαναπιάνουν οι παραισθήσεις: Μπορεί ένας, πέντε,
δέκα, ξανασταλμένοι πολιτικοί μας, να πραγματοποιήσουν τον με ανυπομονησία
μου αναμενόμενο πολιτικό παράδεισο για εαυτούς μεν, αλλά και πάρα πολλοί
κολασμένοι θα νομίζουν πως τον γεύονται δε. Γιατί παράδεισος χωρίς
"μετανοημένους" κολασμένους δεν νοείται. Υπομονή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου