Άρθρο Γιώργου Κουκουμά * Περί Ρωσίας.

Το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, ηΣυμμαχίακλπ. χαιρετίζουν τη στάση της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας για το Κυπριακό

και ζητούν ενίσχυση των σχέσεων της Κύπρου με τη Μόσχα.

Κατ’ αρχάς, ως προς το ποια πολιτική δύναμη και ποια κυβέρνηση ενίσχυσε στην πράξη και αποφασιστικά τις σχέσεις Κύπρου-Ρωσίας, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κουβέντα.Εγείρονται,όμως, αμφιβολίες αν τα συγκεκριμένα κόμματα αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό που ζητούν ή αν το εννοούν πραγματικά. Διότι σε δύο κρίσιμα ζητήματα, τα κόμματα αυτά πήραν θέσεις που θέτουν την Κύπρο όχι μόνο κάθετα απέναντι από τη Μόσχα, αλλά –κυριότερα- και απέναντι από θέσεις αρχών.

Πρώτον. Υποστηρίζουν όλοι τους την ένταξη το συνεταιρισμό της Κύπρου με το ΝΑΤΟ (βλ. Partnership for Peace). Aκολουθoύν δηλαδή κατά πόδας το ΔΗΣΥ που ονειρεύεται ένταξη στο ίδιο το ΝΑΤΟ, το οποίο αυτή τη στιγμή συγκεντρώνει δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη σε επιθετική διάταξη έναντι της Ρωσίας, ενώ την ίδια ώραμαίνεται και το μέτωπο της Συρίας. Αν λοιπόν προχωρήσει ποτέ ο συνεταιρισμός ή η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, μάλλον θα διαλυθούν ολοσχερώς οι κυπρορωσικές σχέσεις, οι οποίες ήδη δοκιμάστηκαν από την πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Πώς ακριβώς θεωρούν αυτά τα κόμματα ότι θα ενισχύσουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, όταν θα συνδεθούμε με ένα συνασπισμό που κτυπά τα τύμπανα του πολέμου με τη Ρωσία;

Δεύτερο είναι το θέμα της Ουκρανίας, το ανοικτό και αιματηρό μέτωπο της Ρωσίας με το ευρωατλαντικό μπλοκ (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ). Ως γνωστό, η Συμφωνία Σύνδεσης ΕΕ-Ουκρανίας -η οποία είναι το όχημα για να αποσπαστεί η Ουκρανία από τη ρωσική επιρροή και να προσδεθεί στη Δύση, και η οποία αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που ανατίναξε την Ουκρανία- έπρεπε να εγκριθεί από όλα τα κοινοβούλια των κρατών της ΕΕ. Όμως, τον περασμένο Οκτώβρη στη Βουλή της Κύπρου κανένα κόμμα –πλην του ΑΚΕΛ- δεν τόλμησε να καταψηφίσει τη Συμφωνία Σύνδεσης ΕΕ-Ουκρανίας, για την οποία ήταν γνωστές οι ρωσικές θέσεις. ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ την υπερψήφισαν και ΕΔΕΚ-Οικολόγοι απείχαν.Και εδώ οι πατριωτικές αστικές δυνάμεις της ε/κ κοινότητας αποδεικνύονται ανακόλουθες.

Το ΑΚΕΛ, αντίθετα, τάσσεται διαφορετικά από όλες τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, όχι για το χατίρι της Ρωσίας αλλά από την σκοπιά αρχών και πάγιων θέσεων. Σίγουρα, οι τυχόν επιπτώσεις που μπορεί να έχει η όποια απόφαση στις σχέσεις της Κύπρου με τη Ρωσία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, πρέπει να προσμετρώνται, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν το βασικό κριτήριο. Το ΑΚΕΛ λοιπόν απορρίπτει το ΝΑΤΟ γιατί αντιτάσσεται στην ύπαρξη, στο χαρακτήρα, την ιστορία και το σημερινό ρόλο του ΝΑΤΟ στον κόσμο. Επιπρόσθετα, γιατίη οποιαδήποτε μορφής προσέγγιση της Κύπρου με το ΝΑΤΟ -μια επιθετική στρατιωτική συμμαχία- αντικειμενικά αντιφάσκει με τη διακηρυγμένη θέση της ε/κ πλευράς για αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου^.θέση που προνοείται και στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009. Στη δε περίπτωση της κρίσης στην Ουκρανία, το ΑΚΕΛ καταψήφισε τη Συμφωνία γιατί διαφωνεί με την ευρωεπιβράβευση του σημερινού ουκρανικού καθεστώτος το οποίο προέκυψε μέσα από ένα εθνικιστικό φιλοδυτικό πραξικόπημα, καταπάτα τα ανθρώπινα δικαιώματα, διώκει τους κομμουνιστές, κανονιοβολεί τον ίδιο το λαό του στα ανατολικά της χώρας και ενεργεί ως εμπρηστής της ειρήνης στην Ανατολική Ευρώπη. 

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Συμμαχία, οι Οικολόγοι, ούτε τις θέσεις αρχών που προτάσσει το ΑΚΕΛ έχουν, ούτε τις κυπρορωσικές σχέσεις αναλογίστηκαν στα δύο αυτά θέματα. Αντίθετα, επί της ουσίας προσεγγίζουν ή και ευθυγραμμίζονται με τον πάγιο φιλοατλαντισμό του ΔΗΣΥ. Το πιο παράδοξο από όλα, είναι ότιτα ίδια κόμματα δεν χάνουν ευκαιρία να εκδίδουν ανακοινώσεις έμπλεες φιλορωσικού πάθους προσφέροντας μάλιστα βάσεις, διευκολύνσεις, γην και ύδωρ.

Όμως οι σθεναρές ανακοινώσεις, θέλουν –τουλάχιστον- και σθεναρές πράξεις κατά τον ουσιώδη χρόνο. Στην πραγματικότητα, αυτή η ανακολουθία τους αποκαλύπτει κάτι άλλο. Ότι οι δυνάμεις του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, χρησιμοποιούν φραστικά και μόνο το θέμα της Μόσχας, για να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι η Ρωσία (άλλοι λένε παρόμοια για το Ισραήλ και οπτασιάζονται «αντιτουρκικά τόξα») ή οποιοσδήποτε άλλος στον πλανήτη θα συγκρουστεί με την Τουρκία για τα μάτια της Κύπρου και θα μας λύσει το Κυπριακό όπως αυτοί ονειρεύονται (και συνεπώς, κατά τη θεωρία αυτή, μπορούμε να φύγουμε από τις συνομιλίες και να αναβάλουμε τη λύση μέχρι το πλήρωμα των προφητειών). Αυτό όμως αποτελεί αυταπάτη. Αν όχι σκέτη απάτη.

Γιώργος Κουκουμάς

Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ