Με τρόικες και μνημόνια. Δυστυχώς! * Του Θανάση Νικολαΐδη

Με τρόικες και μνημόνια. Δυστυχώς!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΗΤΑΝ υπόθεση του πατριωτισμού των ελλήνων το Σύνταγμα, με τον πατριωτισμό μας να παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Και δρέψαμε, στο διάβα των δεκαετιών και εναλλάξ, δάφνες δημοκρατίας και γαϊδουράγκαθα ανελευθερίας. Κι από τάξη…γενικώς; Μας άρεσε η αταξία!

ΔΕΝ είχαμε κράτος κι έπρεπε να το χτίσουμε, είχαμε παραδόσεις που τις χάνουμε και «παραδόσεις» που τις κρατάμε. Με διαχρονική την προσκόλληση στο κόμμα. Εν πολλοίς, για λόγους προσωπικού συμφέροντος, με τη μάσκα του ιδεολόγου. Κι έγινε το Κόμμα φάρος και ο οδηγός, μοχλός και πατερίτσα. Για κουτσούς…τούρμπο σε σιδηροτροχιά «ιδεολογικής» συνέπειας, με αντάλλαγμα και δείκτη την ψήφο.

ΠΗΡΑΝ όλα το χρώμα τους. Το ίδιο και τα…καφενεία. «Πράσινα», «γαλάζια», «κόκκινα», και με αποχρώσεις. Κι έγιναν όλα ένα (χρώμα), για να φτιάξουν το «σύστημα». Το καλούπωσαν, το τσιμέντωσαν, το παρέδωσαν και αντέχει στο χρόνο. Με πρόβλεψη για…αμαρτωλούς, χοάνη για λαμογιές.

ΚΙ ύστερα ξέσπασε η κρίση. Πλάκωσαν οι ξένοι. Κοιταχτήκαμε και δεν (τους) δώσαμε σημασία, όσο να ψηλαφίσουμε τριγύρω την παγίδα και να μας τυφλώσει το «εθνικό» μας χρέος. Συνεχίσαμε ακάθεκτοι, μέχρι πους μας…έδεσαν. Έπεσαν τα μνημόνια, ρίξαμε τους τόνους, αλλά η παράδοση-παράδοση. «Αι ημέτεραι δυνάμεις ανθίστανται σθεναρώς, μαχόμεναι υπέρ του πατρίου εδάφους» και το χρέος-χρέος.

ΜΑΣ όρισαν κανόνες (για να πάρουν τα λεφτά τους). Κι είναι (οι ξένοι) «συνεπείς και αναλλοίωτοι. Αυτοί που δεν μας…πρόσεξαν υπό τον τουρκικό ζυγό, μας παράτησαν στα νύχια του Κεμάλ, αυτοί που μας άναψαν τον Εμφύλιο.

ΕΜΕΙΣ οι «αυτόχθονες» και κακομαθημένοι δεν δίναμε πεντάρα για τα προβλήματα, μέχρι που μας έζωσαν φίδια. Δεν καταγράψαμε τα προβλήματα, ούτε καν τα νιώσαμε, σε περίοδο «ευδαιμονίας» με δανεικά και αταξίας με κυβερνώντες που βγαίναν’ στη γύρα για ψήφους και μόνο. Κι αν μας άρμεγαν κρυφά και μυστικά μεγαλομιζαδόροι κ. ά. καθάρματα, εμείς επιμέναμε στα πολύχρωμα λάβαρα της «πίστης» μας.

«ΔΕΝ πιστεύουμε τίποτα, δεν ελπίζουμε για τίποτα» στα ντόπια, χωρίς τους…ξένους. Δυστυχώς!

ΜΟΝΟ τα μνημόνια και οι Τρόικες θα μας λύσουν κάποια καυτά και χρονίζοντα προβλήματά μας. Με το δικό τους αζημίωτο και το δικό μας αίμα. Και πάλι, δυστυχώς!!