Θύμα η ουσία της διαδικασίας...

Θύμα η ουσία της διαδικασίας...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ στο ΕΘΝΟΣ

Πάντα υπάρχει η διαδικασία και η ουσία των πραγμάτων. Η ουσία προέχει. Αλλά και η διαδικασία είναι μέρος της ουσίας (δεν εννοούμε τη διαδικασιολογία και τον τακτικισμό), καθώς εγγυάται τη δυνατότητα έγκυρης διαπραγμάτευσης της ουσίας. Πολύ περισσότερο, όταν αφορά το Σύνταγμα, τον κανονισμό της Βουλής και τη δημοκρατική κοινοβουλευτική διαδικασία. Σε αυτό το πλαίσιο, η χθεσινή διαδικασία στη Βουλή έφερε στην επιφάνεια δύο
ζητήματα. Το ένα αφορά την κυβέρνηση και το άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το «φάουλ» της κυβέρνησης είναι ότι δεκάδες σημαντικές ρυθμίσεις τις έφερε στη Βουλή με ένα πολυνομοσχέδιο «σκούπα», σε... τρία άρθρα και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, που σημαίνει τελικά 7-8 ώρες κοινοβουλευτικής συζήτησης, χωρίς σοβαρή ενημέρωση των βουλευτών. Αυτό δεν είναι σωστή κοινοβουλευτική διαδικασία και δεν υπάρχουν δικαιολογίες, καθώς κάτω από την «έκτακτη ανάγκη» κρύβονται προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Από την άλλη μεριά, χθες ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να εμπλακεί σε μια αμφισβητούμενη διαδικασία πρότασης μομφής κατά Στουρνάρα (ενώ, αστόχαστα, την επιλογή της μομφής την είχε ξοδέψει πριν από λίγους μήνες, κάτι που τότε το είχαμε επισημάνει), που τον οδήγησε σε αποχώρηση από τη Βουλή, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο των εντυπώσεων υπέρ της κυβέρνησης. Προτίμησε να υποτιμήσει την αξία μιας ουσιαστικής -έστω περιορισμένης χρονικά- συζήτησης στη Βουλή, στο όνομα ενός τακτικισμού που δεν είχε περιθώρια αποδοχής, τυπικά και ουσιαστικά.
Ηταν πολιτικά ένας ακόμα άτυχος χειρισμός από πλευράς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς έδωσε την εικόνα της φυγομαχίας και έγινε μέρος μιας ενιαίας διαδικασίας εκατέρωθεν τακτικισμών, κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε πολύ κρίσιμα από πλευράς ουσίας θέματα που περιέχει το πολυνομοσχέδιο. Φοβούμαι ότι και η «τακτική» επί της διαδικασίας είναι αντίστοιχη με την ανεπαρκή για τη χώρα επικοινωνιακή στρατηγική του διπολισμού. Μεταξύ αφενός ενός «αφηγήματος επιτυχίας» και αφετέρου ενός «αφηγήματος καταστροφής». Και τα δύο αυτά «αφηγήματα» είχαν «τρύπες». Αυτό της «επιτυχίας» γιατί δεν το αισθάνεται ο Ελληνας πολίτης, ενώ το άλλο της «καταστροφής» δεν πείθει, γιατί ο Ελληνας πολίτης φοβάται μια μεγαλύτερη «αληθινή καταστροφή»...
panpan@pegasus.gr